Maggia
Inleiding
Op een afstand van slechts enkele kilometers van de bekende vakantieoorden Locarno en Ascona in Ticino, strekken zich oorspronkelijke en romantische dalen uit, de Valli di Locarno. De bekendste zijn het Centovalli-, het Onsernone-, het Maggia- en het Verzascadal.
Beschrijving
Het Onsernonedal is een rijk van bossen, water en rotsen. Op de gletjerterrassen aan de zonnige zijde van het dal hebben de bewoners ooit hun dorpen gevestigd. Wandelpaden voeren door wilde, diep ingesneden dalen, door schilderachtige dorpjes, naar panoramische toppen en spiegelende bergmeren. Helemaal achterin het dal, vlak voor de grens met Italië, liggen machtige palazzi rond het dorpsplein van Comologno te wachten op de bezoekers. Een ervan is een hotel met veel historische flair.
Het schilderachtige Centovalli (dal der honderd dalen), is in eerste instantie bekend wegens de spectaculaire tocht met de Centovalli-trein langs diepe kloven, over gewaagde bruggen, door kastanjebossen en schilderachtige dorpjes. Wie de tocht in Verdasio onderbreekt, kan overstappen op de kleine kabelbaan naar Rasa en zich naar een duizelingwekkende hoogte boven de Melezza laten voeren. Het "dal der honderd dalen" heeft met zijn door emigratie geplaagde geschiedenis, de tegen de steile hellingen geplakte dorpen en de bochtige weg voor natuurvrienden veel te bieden. Het uitgestrekte wegennet, zoals bijvoorbeeld het muildierpad, waarover de boeren in oude tijden hun waren naar de markt in Locarno brachten, maakt allerlei ontdekkingen mogelijk.
Door het Maggiadal loopt een wandelwegennet met een lengte van 700 kilometer, dat voor de bezoeker haast 40 bergmeren en een rijke fauna en flora ontsluit. Geliefde doelen in deze ook historisch zeer aantrekkelijke omgeving zijn de kerk Madonna delle Grazie in Maggia met haar renaissancefresco's, de Piazza en het museum in Cevio, Bosco Gurin (het enige Walserdorf in Ticino) en de waterval van Foroglio.
Het smalle Verzascadal wordt gekenmerkt door de steile berghellingen en de smaragdgroene rivier Verzasca, die uit bijna wit steen opborrelt. Wie de oever volgt, vindt door de natuur gevormde badkuipen en "whirlpools". Sonogno, het achterste dorp in het dal heeft zijn karakteristieke uiterlijk met oude huizen en steegjes tot op heden bewaard.