Diepblauwe meren, idyllische dalen, imposante bergen en rustieke dorpjes – dat alles vinden bezoekers in het vakantiegebied Berner Oberland. Vooral de ruim 4622 kilometer aan wandelroutes zijn aantrekkelijk voor actieve vakantiegangers op zoek naar recreatie in een indrukwekkende natuur.

Bernhard Mani is geboren met een passie voor de bergen: als zoon van een bergboerenfamilie bracht hij als jongen veel tijd in de bergen door. Ook als volwassene bleef hij trouw aan de bergen: skileraar in de winter, berggids in de zomer en al meer dan 30 jaar hutbeheerder in de Blüemlisalphütte. Ook nu nog, op 84-jarige leeftijd, is hij actief in de bergen. Als een van de vier wegwerkers voor wandelroutes onderhoudt hij de wandelpaden tussen Sefinenfurgge en Hohtürli. 

Bernhard en zijn drie collega's zijn verantwoordelijk voor het onderhoud van de wandelroutes. De ongeveer 40 kilometer tussen Sefinenfurgge en Hohtürli en naar de Gamchigletsjer zijn erg veeleisend. Van eind juni tot half oktober zijn Bernhard en zijn collega's bijna 400 uur bezig met het ruimen van stenen, het herstellen van trappen en het opnieuw aanleggen van paden. Vooral het pad over de Gamchigletsjer heeft veel aandacht nodig. Door de terugtrekkende gletsjer is dat pad immers voortdurend in beweging en moet het steeds opnieuw aangelegd worden. 

Er zijn meer dan 65.000 kilometer aan wandelroutes in Zwitserland. De verantwoordelijkheid voor de aanleg en het onderhoud van deze routes ligt meestal bij de gemeenten. Dat is een flinke uitdaging, vooral voor kleine gemeentes in de berggebieden. Bij gebrek aan financiële middelen zijn ze aangewezen op vrijwilligers zoals Bernhard, die slechts een kleine vergoeding voor hun werk krijgen. Maar bij het werken in de vrije natuur is dat met dit unieke panorama al snel vergeten. 

Bij Griesalp in het Kiental begint de koningsetappe (Etappe 13) van de Via Alpina. De idyllische bergweide achter in het dal opent een sprookjesachtige wereld, die niet voor niets deel uitmaakt van het Unesco-werelderfgoed “Zwitserse Alpen”. Een mooi dallandschap beneden, woeste hoge bergen boven en het natuurparadijs Griesalp in het midden. Zelfs internetontvangst zoek je hier tevergeefs. 

Het is kort voor de middag, Bernhard Mani doet zijn werkmateriaal in zijn rugzak. Rugzak op, wandelschoenen gestrikt en wandelstokken in de hand. Bernhard is klaar voor zijn werkdag. Aan het begin loopt de licht stijgende wandelroute door het bos. Nadat je de boomgrens voorbij bent, voert de route over sappige weiden omhoog naar Bundalp. Op de hoogvlakte is het de moeite waard even te pauzeren en verse alpenkaas te kopen in het Berghaus Bundalp. Versterking is wel nodig want de komende 3 uur worden inspannend. 

Met hernieuwde kracht gaat de reis verder. De route voert eerst over uitgestrekte weiden en wordt naarmate het hoger wordt steeds steiler. Maar Bernhard laat zich niet van de wijs brengen: stap voor stap gaat het in een mooi gestaag tempo naar boven. Kleine en grote stenen worden tijdens het lopen vakkundig van het pad geschopt. Hij pauzeert alleen om de schroeven van een routewijzer aan te draaien of wat brandnetels te trimmen. Maar Bernhard neemt graag de tijd voor een kort praatje met nieuwsgierige wandelaars.

De wandelroute slingert zich in een gestage zigzag naar boven. Bernhard laat de groene weiden al gauw achter zich en het landschap verandert in een schrale grindhelling. Op de Wart is er een laatste pauze om even iets te drinken. Terugkijkend wordt duidelijk hoeveel je al bereikt hebt. Je bestemming, de Hohtürli, is nu binnen bereik. Er hoeft nog maar een hoogteverschil van 300 meter overwonnen te worden. Maar het zijn wel pittige meters: over steile trappen ga je regelrecht omhoog. De meer dan 580 treden zijn inspannend, maar de klim is de moeite waard.

Eenmaal op de Hohtürli aangekomen, worden de wandelaars beloond met een uniek uitzicht: aan de ene kant de Blüemlisalphorn met zijn imposante gletsjer, de Wilde Frau en helemaal tot aan de Wildstrubel. Maar als je achterom kijkt is het uitzicht niet minder spectaculair. Het bergtrio Eiger, Mönch en Jungfrau, de Schilthorn, de Niesen en het diepblauwe meer van Thun zijn allemaal te zien. Een bordje op de routewijzer vertelt je dat het nog maar 7 minuten lopen is naar je nachtverblijf in de Blüemlisalphütte. Met behoorlijk uitgeputte benen en een knorrende maag neemt Bernhard het laatste stuk op zich, goed wetend dat zijn welverdiende biertje al in de berghut staat te wachten.

Na een korte maar rustgevende nacht in de berghut begint Bernhard aan de afdaling. Gelukkig zit de pikhouweel nog in zijn rugzak, want onderweg komt hij een stuk pad tegen dat gerepareerd moet worden. De grindhelling naar Kandersteg is erg onstabiel en moet na zware regenval gecontroleerd en gerepareerd worden. Het gereedschap heeft hij zo gepakt en de route is in een mum van tijd weer goed begaanbaar. Voor hij verder afdaalt, ziet Bernhard een lammergier. De roofvogel is waarschijnlijk al heel oud, zegt hij, gezien zijn grootte. Een half uur later wijst Bernhard op twee gemzen net onder de wandelroute.

De wandelroute daalt langzaam af over morenen, totdat je hem uiteindelijk bij het Berghaus Oberbärgli ziet: de Oeschinensee. Dit bergmeer wordt door velen als een van de mooiste bergmeren in de Alpen gezien. Het wordt gevoed door de gletsjerbeken van de drieduizenders Blüemlisalp, Oeschinenhorn, Fründehorn en Doldenhorn. Het schone meer nodigt uit tot een koele duik na een inspannende wandeling. In hoogzomer kan zijn temperatuur oplopen tot 20°C. 

Meer informatie

Bijna geen enkele andere langeafstandswandeling is zo afwisselend als de etappes van de Via Alpina tussen Meiringen en Lenk: diepe dalen, sappige groene weiden, steile puinhellingen, levendige toeristenplekken en eenzame Alpen. Op de zes etappes beleven bezoekers het wandelland Zwitserland van zijn mooiste kant. In totaal zijn er zes bergpassen te bedwingen, die veel van de wandelaars vragen. Maar je wordt beloond met adembenemende uitzichten en vergezichten. Veel van de etappes kunnen zo nodig met een kabelbaan of de bus worden ingekort. 

Meer informatie