Traditie en gebruiken

In relatie tot de grootte van het land en het inwoneraantal, behoort Zwitserland tot de toonaangevende kunstlanden

Er is geen sprake van een typisch Zwitserse kunst. De aanhoudende krachttoer van leven in de Alpen laat zich gelden. Of de altijd aanwezige neiging tot bescheidenheid. Desondanks vertonen Zwitserse kunstcreaties - net als het land zelf - een tamelijk heterogeen karakter. Wel typisch Zwitsers is de enorme overvloed aan locaties waar men kunst kan bewonderen en kopen. Vrijwel geen enkel ander land telt meer musea per hoofd van de bevolking dan Zwitserland. Daarnaast brengen vele galerieën en veilingen, maar ook internationale en regionale beurzen, blijdschap in de harten van kunstliefhebbers uit de hele wereld.

Als het gaat om streekgebonden producten van creativiteit, om architectuur, grafische kunst of productdesign, dan komt Zwitserland in topvorm.

 Maar weinig landen van deze omvang kunnen bogen op een scène, die over een dergelijk lange tijdsperiode internationaal aanzien kent, bewonderd en gekopieerd wordt. Aan Zwitserland dankt de wereld daadwerkelijk enkele iconen: het olympische stadion in Beijing en het Museum of Modern Art in San Francisco. De Che Guevara van René Burri en de Flötenjunge van Werner Bischof. De Liege van Le Corbusier en het uurwerk van Max Bill. Lettertypen zoals Frutiger, Helvetica en Univers. En alle producten voor dagelijks gebruik die het Museum of Modern Art hebben gehaald: meubels van USM-Haller, tassen van Freitag, de eerste Swatch, het officiersmes.

Het Zwitserse filmcircuit bloeit als nooit tevoren; filmjaar 2013 is gezien het marktaandeel en toegangskaartjes het succesvolste jaar voor de Zwitserse film sedert de hit “Herbstzeitlosen” uit 2006.

Het kwalitatieve-kunstzinnige niveau van de films is weliswaar gemiddeld hoog, desondanks hebben met name Zwitserse speelfilms geen bijzondere reputatie. In tegenstelling tot de documentaire film: volgens cijfers van Swiss Films werden in Zwitserland in de voorbije vijf jaar tweemaal zoveel documentaire films gemaakt dan speelfilms. In deze veelzijdigheid bevinden zich ook enkele juweeltjes, die regelmatig te gast zijn bij de grote festivals van Berlijn en Cannes.

Lange tijd was literatuur uit Zwitserland vooral literatuur over Zwitserland. Bij zowel Paul Nizon, Niklaus Meienberg, Franz Hohler, Thomas Hürlimann als Hugo Loetscher - was een stormachtige haatliefde verhouding vaak het leidende motief.

Het literaire hart van de nieuwe generatie daarentegen klopt voor meer overkoepelende thema's - bijvoorbeeld voor de eigen biografie, liefde, seks en relatiestress. Hierdoor worden Zwitserse auteurs ook in toenemende mate interessant buiten Zwitserland - met het bijbehorende aanzien. Mooie successen boekt ook het zeer bruisende en veelzijdige theatercircuit in Zwitserland - met bekende namen zoals Barbara Frey in gevestigde schouwburgen, met gedurfde optredens van de vrije scène, of met spektakels van amateurgezelschappen, die bij het Zwitserse publiek een speciale plaats innemen.

Zwitserland zit vol muziek, het heeft in Europa zelfs de grootste dichtheid aan muziekfestivals - en ook het danscircuit mag gezien worden.

Muziek in Zwitserland klinkt tegenwoordig behoorlijk polyfoon - voor een federalistisch en multicultureel land als Zwitserland eigenlijk geen grote verrassing. Jazz, opera, hiphop, blaasmuziek, punk, dialect-rock, Helvetische volksmuziek, klanken van emigranten uit de Balkan - allemaal tegenwoordig vanzelfsprekende onderdelen van het Zwitserse muziekpodium. Vele steden onderhouden ook professionele balletgezelschappen, waarvan met name Heinz Spoerli's Zürcher Ballett en het Béjart Ballet in Lausanne internationale bekendheid genieten. Eveneens in West-Zwitserland vindt de Prix de Lausanne plaats, een internationaal concours voor jonge dansers en danseressen.