De koetsier van het wilde dal.

Scrollen

Inleiding

Hij spreekt de taal van de paarden, maar ziet zichzelf nooit en te nimmer als paardenfluisteraar. Werner“Wohli” Wohlwend is koetsier, zakenman familiemens. Zijn hart ligt bij de paarden. Meer dan 50 heeft hij er op de boerderij om de dienstregeling met de paardenbus naar het Rosegtal te kunnen garanderen. Hij kent ze allemaal bij naam.

Pontresina

Pontresina ligt op 1805 meter hoogte in een zijdal van Oberengadin en is het vertrekpunt voor excursies naar het prachtige Rosegtal.

Meer informatie

Kaart

Overzichtskaart
Pontresina
Graubünden
Aanduiden op de kaart
Val Roseg, Wohli's Kutschenbetrieb_19
Wie met paarden werkt, wordt niet rijk. Maar op een andere manier word je rijker dan wie dan ook.
Werner Wohlwend

Engadin is zijn vaderland

Wohli groeide op in Pontresina – slechts een paar honderd meter van zijn huidige paardenboerderij. “Toen ik een kleine jongen was, hielp ik vaak de boer op deze boerderij”, herinnert hij zich. De liefde voor dieren heeft altijd al in Wohli's bloed gezeten, maar het was zijn vrouw Gina die het echt weer heeft aangewakkerd. Van een gemeenschappelijke hobby werd een gemeenschappelijk beroep – hij als koetsier, zij als rij-instructeur.

Val Roseg, Wohli's Kutschenbetrieb_5

Morgenritueel

Tientallen paarden galopperen in cirkels, snuiven en stuiven met hun hoeven de sneeuw op. Achter de Piz Albris knipperen de eerste zonnestralen en hullen het tafereel van de sneeuwjacht en de uitwaseming van de dieren in een magisch licht. Het is niet ongewoon dat een dag zo begint op de boerderij van Wohli. Wohli zelf is echter al geruime tijd op de been. Zijn dag begint en eindigt met een rondje bij de paarden, waar hij kijkt of alles in orde is. Een paar aai-sessies mogen daarbij natuurlijk niet ontbreken. Omdat hij een heel speciale band heeft met zijn dieren: “Ik hou van de eerlijkheid van paarden. Ik heb gewoon het gevoel dat we het goed met elkaar kunnen vinden.”

Met twee paardenkrachten het autovrije dal in

De sleeën staan klaar. Wohli legt de zachte vachten en wollen dekens neer. De gasten moeten het tenslotte warm en gezellig hebben tijdens de reis. “Op verzoek bieden we ook een punch aan.” Omdat in de winter de thermometer kan dalen tot min 20 graden. Dit doet echter niets af aan de belevenis: de stemming is daardoor des te mystieker. “En daarom is het de moeite waard om zelfs in de vrieskou een sleetocht te maken”, bevestigt Wohli. Nu ontbreken alleen de paarden nog. Napoleon en Nero, twee knappe koudbloedige paarden, worden ingespannen. Ze trekken de slee vandaag het Rosegtal in. Het startpunt is direct naast het station van Pontresina, waar het weggetje zich langs de Ova da Roseg omhoog slingert naar het dal.

Wild en romantisch, dat heb ik niet bedacht. Dat staat overal. En dat kan ik alleen maar beamen.
Werner Wohlwend
Val Roseg, Wohli's Kutschenbetrieb_13

Wilde winteridylle

Alpendennen- en lariksbomenbossen omgeven door metershoge sneeuwbedekking en een spectaculair bergdecor – het Rosegtal is niet voor niets een van de mooiste alpendalen van Zwitserland. Met een beetje geluk kun je tijdens de sleetocht zelfs een zeldzame blik werpen op een edelhert. Als Wohli zijn slee stopt, merken de gasten pas hoe stil het in het dal is: “'s winters is het hier in Val Roseg een idylle, rust.”

Sleeën is het mooiere gevoel, maar koetsen met meerdere paarden op wielen hebben ook een speciale plek in mijn hart.
Werner Wohlwend
Val Roseg, Wohli's Kutschenbetrieb_15
  • Met 3-6 paardenkrachten rijdt de paardenbus afhankelijk van de belasting.
  • Maximaal 30 passagiers passen er in de zesspanner inclusief aanhanger.
  • 7 kilometer bedraagt de afstand tot het Hotel Restaurant Roseg Gletscher.
  • 5 x per dag rijdt de de paardenbus van half december tot eind maart volgens de dienstregeling.

Levende tradities

Echte paardensleeën, zonder wielen, bestaan nauwelijks meer in het Engadin. “Voor mij is het een kwestie van traditie. En dat wil ik echt zo houden”, legt Wohli uit. Zijn passie is echter de paardenbus: “Ik hou van sleeën, maar ik rij liever met de zesspanner.” De koetsier houdt van de gezelligheid en van een grapje met zijn gasten. “Als iedereen jodelt en lacht, vind ik het het leukst. Ik vind het altijd leuk als er beweging is.” Maar Wohli houdt ook van uitdagingen. Een span met een lengte van meer dan 19 meter en een totaal gewicht van 11,5 ton bergopwaarts door smalle bochten sturen – zoiets moet je leren. “Ik heb gelezen over hoe de oude postkoetsen het deden. En het werkt.”

Val Roseg, Wohli's Kutschenbetrieb_17
Het mooiste is als 's avonds alle paarden gezond en vrolijk terug zijn. Daarvoor sta ik 's ochtends graag weer op.
Werner Wohlwend
Val Roseg, Wohli's Kutschenbetrieb

Belevenissen