Intro

Po czasach Napoleona, Szwajcaria po raz kolejny stała się konfederacją, w której kantony miały większą autonomię. Jednak napięcia pomiędzy konserwatystami, a reformatorami stale wzrastały, co doprowadziło do szwajcarskiej wojny domowej.

h3>Restauracja w latach 1815-30 Pomimo sukcesu arystokratów i gildii w przywracaniu starych przywilejów, system był z góry skazany na porażkę.


Przywrócenieautonomii kantonów był przeszkodą w rozwoju gospodarczym, gdyż każdy kanton wybijał własne pieniądze, miał własny system miar i wag, pobierał opłaty i cła. Prowadzenie interesów między kantonami było tak skomplikowane, jak z krajami zagranicznymi. Rozwój ograniczał także zakaz osiedlania się ludzi w innym kantonie, niż ich własny.
Liberałowie sprzeciwiali się presji wywieranej na Szwajcarię przez europejskie mocarstwa (Francję i Autro-Węgry), aby zachować konserwatywny porządek społeczny


Zwolennicy zmian założyli wiele stowarzyszeń, gdzie ludzie z różnych kantonów mogli się poznawać i umacniać świadomość szwajcarskiej tożsamości.

Odbudowa 1830-48

W lipcu 1830 r. rewolucja, która zdetronizowała króla Karola X, wywołała ruch odbudowy w Szwajcarii. Wiele kantonów utworzyło rządy reprezentacyjne i wdrożyło wolność prasy, handlu i przemysłu.
Pomimo rosnącej akceptacji postępowych idei, próby aby zmienić lub obalić pakt z 1815 r. zostały udaremnione przez opozycję konserwatywnych kantonów i europejskich mocarstw. Pakt był częścią europejskiego sytemu traktatu, a zatem jakakolwiek zmiana musiała być uzgodniona z wszystkimi sygnatariuszami.

Sojusz Sonderbund

Postępowcy i konserwatyści się trzymali się z dala od siebie w ciągu 1840 r. Ich różnice poglądowe skupiały się na roli i władzy kościoła katolickiego, a w szczególności Jezuitów.
W 1844 r., Lucerna wywołała konsternację wśród postępowców w wielu częściach kraju, przez zaproszenie Jezuitów do przejęcia zarządzania szkołami średnimi. Chociaż pomysł był zgodny z konstytucją, radykałowie uważali, że dają papieżowi zbyt dużo wpływu, a niektórzy siłą, ale bezskutecznie, próbowali obalić rząd Lucerny.
W odpowiedzi, siedem konserwatywnych kantonów - Schwyz, Uri, Unterwalden, Lucerna, Zug, Fryburg, Wallis - stworzyło, tak zwany Sonderbund ("oddzielna liga"), w celu ochrony ich praw wobec postępowców/liberałów. Aby dodatkowo wzmocnić Sonderbund, zwrócili sie do obcych mocarstw o wsparcie. Kiedy ten fakt stał się znany w 1845 r., liberałowie zażądali jego rozwiązania. Dopiero w 1847 r. wystarczająca liczba kantonów z liberalnymi rządami przychyliła się do tego pomysłu w głosowaniu w Zgromadzeniu Ustawodawczym. Następnie ogłoszono, że Sonderbund naruszył konstytucję.

Szwajcarska wojna domowa

Sonderbund został rozwiązany w listopadzie 1847 r. po prawie bezkrwawej wojnie. Wojska federalne (prowadzone przez generała Dufour) były chętne do zakończenia konfliktu przed interwencją europejskich mocarstw. Decydująca bitwa miała miejsce w Lucernie Po zwycięstwie federacji, inny członkowie Sonderbund poddali się.
Zwycięstwo liberałów nie spodobało się konserwatywnym reżimom Francji, Austrii i Prus. Ostrzegli oni Szwajcarię przed wnoszeniem poprawek do konstytucji. Od fali rewolucji, która przetoczyła się przez wszystkie kraje sąsiednie z początkiem 1848 r., nie ingerowali oni więcej w sprawy Szwajcarii.
Po klęsce konserwatywnych, katolickich kantonów, Szwajcaria przekształciła się w nowoczesne pństwo federalne z ograniczoną władzą kantonów przez Konstytucję Federalną z 1848 r..

Powiązane linki