Muzyka ludowa w Szwajcarii

Intro

"Nie można już dokładnie ustalić, gdzie zaczyna się, a gdzie kończy muzyka ludowa - stała się tak powszechna, że granice poszczególnych obszarów są w więszkości niewyraźne."

Szwajcarska muzyka ludowa jest bardziej wspólną wyobraźnią, która obejmuje takie zjawiska jak muzykę gry na rogu alpejskim, muzykę Ländler i jodłowanie. Świat szwajcarskiej muzyki ludowej także dotyczy ludowych śpiewaków z Ticino, chóry ze Szwajcarii Zachodniej i kompozytorów piosenek z Berna.

Muzyka Ländler jako część szwajcarskiej muzyki ludowej

Szwajcarska muzyka ludowa jest często utożsamiana z muzyką Ländler, kluczowym gatunkiem w instrumentalnej muzyce ludowej. W przeciwieństwie do innych krajów alpejskich, Ländler nie tylko obejmuje taniec na 3/4, ale także marsze, szkocki, mazurki i foxtroty. Muzyka Ländler i koncepcja, która za nią stoi, wyłoniły się wraz z wynalazkiem około 1880 r. akordeonu, zwłaszcza Schwyzerörgeli. Do tego czasu w Szwajcarii rozwinęła się kolorowa mieszanka dźwięków z wielu krajów i okresów. Oprócz melodii niemieckich, austriackich i włoskich, włączono motywy opery i operetki, a czasem nawet dworskie tańce wprowadzone przez okupację napoleońską. Najemnicy i dynamiczne relacje handlowe zawsze przyczyniają się do żywej wymiany kulturalnej z nowymi i obcymi sposobami, łatwo przystosowanymi i wykorzystanymi w lokalnym stylu, zanim zostały dalej rozwinięte i uczynione jednym z własnym elementów kultury. Muzykę grały mieszane zespoły taneczne składające z 5 do 7 mężczyzn, kórym towarzyszył taniec i takie instrumenty jak, klarnet, skrzypce, trąbka, kornet, tuba i kontrabas.

Normalizacja i regulacja

Koncepcja zespołu Ländler pochodzi z około 1880 r., a od roku 1900 stosowano ją wyłącznie ze względu na grę klarnetu (saksofonu), Schwyzerörgeli (akordeonu) i kontrabasu. Dalsze normalizacje miały miejsce w latach 60., wraz z jednoczącą instrumentacją i rozróżnieniem pomiędzy regionalnymi stylami. Obecnie jest siedem uznanych stylów. Najważniejszymi są:

styl Gryzonii

. Styl Gryzonii, który nie ogranicza się jedynie do kantonu Gryzonia. Jest wspomniany za użycie kwintetu Ländler (dwa klarnety, dwa Schwyzerörgeli i kontrabas) jako charakterystycznej cechy. Dwa klarnety (w B, a częściej w A), dają melodię, podczas gdy inne instrumenty zapewniają harmoniczny i rytmiczny akompaniament.

Styl Szwajcarii Centralnej

Typowy styl Ländler Szwajcarii Centralnej to szybkie tempo i akompaniament pianina z melodią nie tylko dawaną przez klarnet (często nieco krzykliwy klarnet w C), ale przez chromatyczny akordeon.

Styl Appenzell

Muzyka Appenzell jest obecnie nadal szeroko oparta na muzyce z XIX wieku. Instrumenty strunowe są dowodem w tym typie muzyki ludowej. Oryginalna muzyka strunowa Appenzell składa się z dwóch skrzypiec, cymbałów, wiolonczeli i kontrabasu i tak naprawdę nie powinna być opisana jako muzyka Ländler.
Od 1971 r., muzycy Ländler spotykają się co cztery lata na szwajcarskim festiwalu muzyki Ländler. Muzycy Ländler są zorganizowani jako Szwajcarskie Stowarzyszenie Muzyki Ludowej. Muzyka Ländler jest harmonijna i ma zasadniczo prostą formę, która ułatwia improwizację, podobnie jak jam session w jazzie. Spotkania muzyków są znane jako Stubeten lub Musikantenhöcks i odbywają się w restauracjach.